بیماری های مقاربتی از تشخیص تا درمان

Sexually transmitted diseases

تعريف:

بيماريهای مقاربتی يا آميزشی آن دسته از بيماريهايی هستند که به دنبال تماس جنسی افراد با يکديگر منتقل می‌شوند. از اين بيماريها برخی صرفاً از راه تماس جنسی انتقال می‌يابند مانند سوزاک و برخی ديگر از قبيل ايدز و هپاتيت B علاوه بر انتقال از راه تماس جنسی از طرف ديگر مانند انتقال خون نيز به سايرين منتقل می‌گردد. تعدادی از اين بيماريها ممکن است از طريق مادر آلوده به جنين انتقال يابند مثل سيفليس و ايدز. بيماريهای آميزشی عمدتاً بدنبال تماس جنسی نامشروع با افراد متعدد و آلوده، چه زن و چه مرد پديد می‌آيند که اين خود مولود شهوترانی و اغواء انسان توسط شيطان است. خداوند متعال به زن و مرد با ويژگيهای خاص خودشان جهت دستيابی به آرامش و تداوم زندگی و بقاء نسل، امر به ازدواج نموده تا در کنار هم زندگی شرافتمندانه و صالحانه‌ای داشته باشند و با دوری از بی‌قيدی و بی‌بند و باری جسم و روح خود را از آلودگی حفظ نمايند. پس در درجه اول تقوای الهی لازمه مبارزه با اين آلودگيها است.

در درجه بعد، رعايت بهداشت فردی و عمومی و آگاهی از راههای انتقال بيماريهای آميزشی و تظاهرات اين بيماريها سهم بزرگی در پيشگيری و کاهش بيماران و کنترل بيماری‌های آميزشی دارد.

علائم بيماريهای آميزشی:

علائم بيماريهای آميزشی در دستگاه تناسلی مرد و زن و همچنين در ساير دستگاه‌های بدن ممکن است ظاهر شوند. علائم اصلی اين بيماريها در دستگاه تناسلی به اشکال زير می‌باشد:

1- خروج ترشحات چرکی از مجاری ادراری مردانه يا زنانه که همراه با سوزش و درد بوده و بايد از اين ترشحات برای شناخت عامل عفونت نمونه‌برداری صورت گيرد.

2- خروج ترشحات از دهانه دستگاه تناسلی زنان به رنگهای مختلف سفيد، سبز يا زرد که گاه بدبو بوده و همراه درد می‌باشد. احساس سوزش، خارش و تکرر ادرار و گاهی همراه با درد وجود دارد.

3- زخم در دستگاه تناسلی مردانه يا زنانه که گاه دردناک است. مثلاً در تبخال ويروسی و گاه بدون درد می‌باشد مثل بيماری سيفليس.

4- در زنان گاه بدنبال گسترش عفونت، لوله‌های تخمبر و رحم عفونی شده و فرد مبتلا دچار درد در قسمت تحتانی شکم می‌شود و حتی در آينده ايجاد عقيمی می‌نمايد.

5- در برخی از موارد علائم عفونت در نواحی ديگری به غير از دستگاه تناسلی ديده می‌شود از اين نواحی حلق و مقعد را می‌توان نام برد.

___________________________________________________________

1- بيماری سوزاک يا گنوره:

يکی از شايعترين بيماری‌های آميزشی است. در اثر باکتری بوجود می‌آيد که در سلولهای مخاطی مجرای ادراری مردان، مجرای تناسلی و گردن رحم زنان جايگزين شده و هميشه در اثر تماس جنسی با فرد آلوده شخص مبتلا می‌گردد. از زمان ورود ميکروب بعد از آميزش جنسی با فرد بيمار تا شروع علائم 2 تا 8 روز طول می‌کشد. از آنجا که در بسياری از افراد مبتلا علامت مشخصه بيماری قابل مشاهده نيست لذا شناخت بيماران مبتلا به سوزاک و درمان آن مشکل است.

ترشحات چرکی زرد رنگی از مجاری ادرار مردان مبتلا خارج می‌گردد. بيمار دچار درد و سوزش ادرار می‌باشد. در برخی از مردان مبتلا به بيماری سوزاک علائم فوق ديده نمی‌شود بنابراين بدون اين که شناخته و درمان شوند بيماری را به ساير شرکاء جنسی خود منتقل می‌کنند.

از عوارض سوزاک در مردان عفونت لوله‌های منی‌بر و غده پروستات می‌باشد. در مردان همجنس‌باز عفونتهای سوزاکی حلق و مقعد شايع است.

علائم سوزاک در زنان:

حدود نيمی از زنان مبتلا علامتی ندارند يا اين که علائم مختصری دارند. اين گونه بيماران برای درمان مراجعه نمی‌کنند و سبب انتقال بيماری به افراد سالم می‌گردند. شايعترين محل آلودگی در زنان گردن رحم و پس از آن مجرای ادرار است.

عفونتهای حلقی و مقعدی نيز گاهی ديده می‌شود. مهمترين عارضه سوزاک در خانمها عفونت لوله‌های تخمبر است که می‌تواند منجر به عقيمی گردد.

اگر عامل بيماری سوزاک وارد جريان خون شود در ساير دستگاه‌های بدن مثل پوست و مفاصل علائم بيماری ديده می‌شود. در اين گونه موارد بيمار معمولاً تب دارد همراه با ضايعاتی در پوست و دردهای مفصلی که در اين حالت بايد در بيمارستان بستری گردند.

راه تشخيص:

برای تشخيص از ترشحات دستگاه تناسلی زن و مجرای ادراری مرد نمونه‌گيری و بعد از رنگ‌آميزی زير ميکروسکوپ بررسی می‌شود، نمونه‌ای نيز برای کشت ترشحات تهيه می‌شود. اين آزمايشات در کليه افرادی که ترشحات مشکوک دارند حتی اگر علامت ديگری نداشته باشند بايد انجام شود. اين افراد همچنين بايد از نظر سيفليس آزمايش گردند.

پيشگيری:

1- پايبندی به آداب و تعاليم مذهبی و اصول خانواده

2- پرهيز از تماسهای جنسی نامشروع

3- استفاده از کاندوم

4- درمان فرد مبتلا و شرکاء جنسی وی

5- قطع فعاليت جنسی مبتلايان تا هنگام بهبودی کامل و قعطی

تذکر:

به علت عوارض گوناگون و خطرناکی که به دنبال اين بيماری ايجاد می‌شود در صورت بروز هرگونه علامت مشکوک می‌بايست فوراً به پزشک مراجعه و درمان صحيح را آغاز نمود و تا بهبود کامل ادامه داد.

______________________________________________________________

2- بيماری سيفليس:

ضايعات اوليه اين بيماری آميزشی بدون درمان بهبود می‌يابد اما پس از آن ساير دستگاه‌های بدن دچار عواقب وخيمی خواهند شد. عامل اين بيماری جنسی ميکروبی است که از طريق تماس جنسی و نيز از طريق مادر به جنين انتقال می‌يابد.

مراحل بيماری به 3 دسته تقسيم می‌گردند:

اوليه، ثانويه و دير رس.

بعد از تماس جنسی با فرد مبتلا 10 تا 90 روز طول می‌کشد تا زخم اوليه که معمولاً تک می‌باشد و شانکر ناميده می شود در فرد پديد آيد. شانکر بدون درد است و علاوه بر ناحيه تناسلی در هر قسمت ديگری از بدن نيز ممکن است ايجاد گردد. حاشيه زخم شانکر برجسته و سفت است.

6 تا 8 هفته پس از شانکر، سيفليس ثانويه پديد می‌آيد. در اين مرحله غده‌های لنفاوی پوست و سطوح مخاطی درگير می‌شوند.

پدر پوست لکه‌های برجسته يا همسطح با پوست و يا چرکی ايجاد می‌شود. اين لکه‌ها پر رنگتر از پوست اطراف و قهوه‌ای رنگ می‌باشند. از اين لکه‌ها می‌توان ميکروب سيفليس را بدست آورد. گاهی از اوقات تورم حلق و لوزه‌ها نيز ديده می‌شود. شخص مبتلا احساس تب، کسالت، گلودرد و درد مفاصل می‌کند. کاهش وزن و تورم غدد لنفاوی ديده می‌شود. اين علائم ممکن است گذرا باشند يا برای ماه‌ها باقی بمانند. گاه جای لکه‌ها در پوست پر رنگتر يا کمرنگتر باقی می‌ماند. پس از 2 سال ظاهراً بيماری ديگر علامتی ندارد و ممکن است سالها و حتی تا پايان عمر علامتی ظاهر نشود.

يک سوم از بيماران، اگر درمان نشوند سيفليس دير رس می‌گيرند که معمولاً بعد از 1 تا 10 سال از علائم سيفليس اوليه، ايجاد می‌شود. در اين مرحله پوست، سيستم قلبی و عروقی و سيستم اعصاب مرکزی و استخوانها و چشمها دچار علائم وحشتناکی می‌شوند.

روش تشخيص:

آزمايش VDRL بايد برای تمامی افراد مشکوک انجام شود.

از نظر ايدز تمامی مبتلايان بايد مورد آزمايش قرار گيرند. تمامی مبتلايان به ايدز نيز بايد از نظر سيفليس تحت آزمايش قرار گيرند.

پيشگيری:

1- رعايت اصول و آداب مذهبی و پايبندی به اصول خانواده

2- اجتناب از تماسهای جنسی نامشروع با افراد آلوده

3- استفاده از کاندوم

4- ارجاع موارد مبتلا به مراکز بهداشتی درمانی و کنترل و درمان اين افراد

5- بررسی و آزمايش تمام شرکاء جنسی فرد آلوده

درمان:

مبتلايان به ظهور اولين علائم بايد بلافاصله به پزشک مراجعه نمايند تا تحت درمان مناسب قرار گيرند.

____________________________________________________________

3- عفونت با ويروس هرپس:

اين بيماری در اثر ويروسی به نام هرپس ايجاد می‌گردد. در اثر مقاربت جنسی و تماس با نواحی آلوده انتقال می‌يابد. گونه‌ای از اين ويروس عامل تبخال دهانی است. در ناحيه آلوده برآمدگی‌های کوچک پوستی حاوی مايع و ضايعات چرکی، تاول و زخمهای عفونی ديده می‌شود. بعد از يکبار عفونت معمولاً شخص دوباره دچار بيماری می‌شود. از زمان ابتلا تا زمان ديده شدن علائم 6 تا 8 روز طول می‌کشد. در اولين مرحله ابتلا ضايعات دردناکتر و گسترده‌تر بوده و برای مدت بيشتری باقی می‌ماند. اين ضايعات معمولاً دردناک بوده و بعد از پاره شدن و خالی شدن مايع دلمه می‌بندند و بعد از 10 روز خوب می‌گردد. روی آلت تناسلی مردان و دستگاه تناسلی زنان ضايعات ظاهر می‌شوند. علائمی مثل درد، ضعف عضلانی، ناراحتی هنگام ادرار کردن و راه رفتن ديده می‌شوند. فشارهای روانی و عصبی، حالات هيجانی، مقاربت جنسی، سيکل قاعدگی زنها باعث بروز مجدد ضايعات پوستی می‌گردد. مشکل اين بيماری عمود مکرر آن است.

راه تشخيص:

شکل و فرم ضايعات پوستی بيانگر ابتلاء به بيماری هرپس می‌باشد. قطعی‌ترين راه تشخيص نمونه‌برداری از ترشحات زخم و کشت ويروسی است.

پيشگيری:

آموزش طرق پيشگيری از انتقال اين عفونت به علت عودهای مکرر بيماری ضروری است. با ظهور علائم اوليه و ضايعات پوستی بايد تا بهبود ناحيه مبتلا از مقاربت جنسی خودداری گردد.

درمان:

با دستور پزشک داروهای ضد ويروسی مصرف می‌گردد. در زنان مبتلا بايد هرسال از نظر سرطان گردن رحم آزمايشاتی انجام گردد.

________________________________________________________________________

4- بيماری ايدز:

ايدز يا سندرم نقص ايمنی اکتسابی، يک مشکل جديد جهانی است. اين بيماری تمامی ملتها را تهديد می‌کند و هم اکنون 10 الی 12 ميليون انسان در سراسر جهان به اين ويروس آلوده هستند.

ويروسی که موجب بيماری ايدز می‌گردد HIV ناميده می‌شود. اين ويروس با صدمه زدن به قدرت دفاعی بدن در مقابل بيماريهای ديگر سبب مرگ می‌شود. اين بيماری درمان ندارد. عده نوزادانی که با بيماری ايدز به دنيا می‌آيند روبه افزايش است. 10 الی 15 ميليون نفر از کودکانی که به ويروس ايدز آلوده نشده‌اند ممکن است از طريق اين بيماری مهلک در طول دهه 1990 يتيم گردند.

در حال حاضر تنها سلاح مؤثر عليه انتشار بيماری ايدز آموزش بهداشت همگانی است. هر فردی در هر کشوری بايد راه‌های اجتناب از اين بيماری را بداند.

ايدز بيماری غيرقابل درمانی است. عامل اين بيماری ويروسی است که از طريق آميزش جنسی، خون آلوده و مادر آلوده به نوزاد انتقال می‌يابد:

1- عامل ايدز ويروس HIV است که به دستگاه دفاعی بدن آسيب می‌رساند. افراد مبتلا به ايدز، بدليل آنکه بدنشان قادر به مقاومت در برابر ساير بيماری‌های خطرناک نيست، جان خود را از دست می‌دهند.

2- افرادی که آلوده به ويروس ايدز می‌باشند معمولاً سالهای بسياری را بدون هيچ‌گونه علائمی از بيماری سپری می‌کنند. آنان ممکن است در تمام مدت کاملاً سالم و طبيعی به نظر برسند و خود نيز احساس سلامت نمايد. اما همه افراد آلوده به ويروس ايدز، می‌توانند اين ويروس را به ديگران منتقل کنند.

3- بيماری ايدز آخرين مرحله آلودگی به ويروس ايدز می‌باشد. از زمانی که فرد برای نخستين بار آلوده به اين ويروس شود تا هنگامی که علائم اين بيماری آشکار گردد، به طور متوسط 10 سال طول می‌کشد. ايدز غيرقابل درمان است، اگرچه برخی از داروها می‌توانند افراد مبتلا را برای مدت بيشتری زنده نگه دارند.

4- افرادی که حدس می‌زنند به ويروس ايدز آلوده شده‌اند بايد به مراکز آزمايش ايدز يا کارکنان بهداشتی مراجعه کنند. افرادی که آلوده به ويروس ايدز هستند لازم است راههای اجتناب از انتقال بيماری به سايرين و طرق مراقبت از سلامتی خود را بياموزند. ويروس ايدز می‌تواند از فردی به فرد ديگر از چند راه انتقال يابد که عبارتند از:

- از طريق آميزش جنسی، در طول مدتی که مايع منی يا ترشحات مهبل يک فرد آلوده به بدن فرد ديگر انتقال ميابد. ويروس ايدز می‌تواند از مرد به مرد، از مرد به زن و از زن به مرد انتقال يابد. در بزرگسالان سراسر دنيا از هر 10 مورد آلودگی 9 مورد از راه آميزش جنسی انتقال يافته است.

- از طريق بکار بردن سوزن و سرنگ ضدعفونی نشده جهت تزريق مواد مخدر

- از طريق انتقال خون، در صورتی که قبلاً از نظر آلودگی به ويروس ايدز آزمايش نشده باشد.

- از طريق زن آلوده، به جنين.

5- اگر مادر آلوده به ويروس ايدز باشد، خطر انتقال ويروس ايدز از طريق شير مادر به نوزاد وجود خواهد داشت.

6- امکان ابتلا به بيماری ايدز از طريق لمس کردن يا نزديک شدن به کسانی که آلوده به ويروس ايدز هستند وجود ندارد. بغل کردن، دست دادن، سرفه و عطسه ايدز را منتقل نخواهد کرد. اين ويروس از راه توالت فرنگی، تلفن، بشقاب، ليوان، قاشق، حوله، شنا در استخرهای عمومی و حمامهای عمومی انتقال نمی‌يابد.

7- فرد آلوده به ويروس ايدز، خطری برای بهداشت عمومی ندارد.

زوج‌هايی که از عدم آلودگی خود و همسرانشان اطمينان داشته، پايبند اصول مذهبی و شعاير مذهبی هستند، در معرض خطر ويروس ايدز نخواهند بود:

1- وفاداری متقابل بين زن و شوهری که آلوده به ويروس ايدز نيستند هردوی آنان را از ابتلاء به ايدز حفظ می‌نمايد.

2- هرچه قدر پايبندی به اصول اخلاقی و شعائر مذهبی کمتر باشد، امکان آلوگی به ويروس ايدز بيشتر است.

هر تزريقی با سوزن و سرنگ ضدعفونی نشده خطرناک است:

1- سوزن سرنگ، مقادير کمی از خون شخصی که مورد تزريق قرار می‌گيرد را به داخل خود می‌کشد. اگر خون شخص مورد تزريق حاوی ويروس ايدز باشد و همان سوزن يا سرنگ ضدعفونی نشده برای شخص ديگری مورد استفاده قرار گيرد، ويروس ايدز می‌تواند از اين طريق انتقال يابد.

2- کسانی که مواد مخدر به خود تزريق می‌کنند در معرض خطر ابتلاء به بيماری ايدز قرار خواهند گرفت. تزريق مواد مخدر به تنهايی بسيار خطرناک است. اما به دليل خطر ابتلاء به ايدز که افزون بر ساير خطرات می‌باشد، تزريق‌کنندگان مواد مخدر هرگز نبايد از سوزن يا سرنگ شخص ديگر استفاده کنند يا اجازه دهند سوزن خودشان مورد استفاده ديگران قرار گيرد.

3- در برنامه‌های ملی واکسيناسيون کودک، سوزنهای مصرفی در هر بار تزريق ضدعفونی می‌شوند. در اين صورت مصرف آنها بی‌خطر است. کليه کودکان بايد در سال اول زندگی به طور کامل واکسينه شوند.

4- ساير تزريقات غالباً ضروری نيستند، بسياری از داروها را می‌توان به صورت خوراکی مصرف نمود. در صورتی که تزريق ضروری باشد، بايستی توسط يک فرد تعليم ديده و با استفاده از سرنگ و سوزن ضدعفونی شده انجام شود.

5- ضدعفونی نکردن وسايلی که جهت سوراخ کردن گوش، دندان‌سازی، خالکوبی، علامت‌گذاری روی صورت و آمپول زدن استفاده می‌شوند، خطر ابتلاء به ايدز را به دنبال خواهند داشت. همچنين اصلاح نمودن فرد آرايشگری که از تيغ ضدعفونی نشده استفاده می‌کند بی‌خطر نيست.

زنان آلوده به ويروس ايدز بايد در مورد بچه‌دار شدن به دقت فکر و مشورت نمايند. از هر 3 نوزادی که متولد می‌شود، امکان آلودگی يک نوزاد به ويروس ايدز وجود دارد:

1- حدود 30% از زنان مبتلا به ايدز احتمال بدنيا آوردن نوزاد آلوده به ويروس ايدز را خواهند داشت.

2- در برخی ممالک، برای زوجهايی که احتمال آلودگی يک يا هردوی آنها به ويروس ايدز وجود دارد خدمات آزمايشگاهی موجود است. نتايج آزمايش می‌تواند به تصميم‌گيری آنان در رابطه با بچه‌دار شدن کمک کند. اگر فقط شوهر آلوده به ويروس ايدز باشد، امکان آلودگی همسر و نوزاد آنان نيز وجود خواهد داشت.

تمام والدين بايد راههای پيشگيری از ايدز را به کودکان خود بياموزند:

1- شما مؤظف هستيد بجز حفظ سلامت خود و همسرتان، کودکان خود را نيز با دادن آگاهيهای لازم درباره راههای اجتناب از ابتلاء و انتقال آلودگی بر عليه ايدز، سالم نگاه داريد.

2- همچنين ضروری است کودکان حقايق لازم را درباره پيشگيری از ايدز بدانند. بايد به آنان اطمينان داد که از راه تماسهای اجتماعی معمولی با بزرگسالان و يا کودکان مبتلا به ايدز، در معرض خطرآلودگی به ويروس ايدز قرار نمی‌گيرند.

3- مردم سراسر دنيا بايد بکوشند تا انتقال ايدز را به نسل جديد متوقف کنند.

راه تشخيص:

جهت شناخت عفونت HIV بايد اطلاعاتی در مورد سابقه تزريق وريدی داروها يا مواد مخدر، فعاليتهای جنسی، تاريخچه قبلی از بيماريهای آميزشی، سابقه انتقال خون و بيماری هموفيلی را بررسی نمود. با آزمايش خون می‌توان آلودگی را تشخيص داد.

پيشگيری:

1- آموزش روشهای انتقال عفونت، روشهای پيشگيرانه و اهميت تشخيص زودرس و درمان اوليه بايد در هر برنامه پيشگيری منظور باشد.

2- بايد به فعاليت جنسی سالم و مشروع تأکيد شده و از تماسهای جنسی نامشروع با افراد متعدد و دارای بيماريهای مقاربتی پرهيز کرد.

3- استفاده از کاندوم، خصوصاً کاندومهای دارای مواد اسپرم کش نقش مهمی در جلوگيری از انتقال بيماری دارند.

4- کليه موارد مشکوک بايد فوراً به مراکز بهداشتی درمانی کشور گزارش گردند تا مورد آزمايش و درمان قرار گرفته و بدين وسيله از انتشار بيماری جلوگيری نمود.

درمان:

در حال حاضر، درمان ندارد. تعداد کمی از بيماران برای مدت بيش از 5 سال زنده مانده‌اند.

________________________________________________________________________________

5- شپش عانه:

عامل اين بيماری مقاربتی شپشی است که در موهای اطراف نواحی تناسلی زندگی می‌کند. اين نوع شپش با شپش سر و تنه فرق می‌کند. دوره زندگی اين انگل حدوداً 25 روز بوده و بلافاصله بعد از بالغ شدن اين حشرات، جنس ماده در طی 7 تا 8 روز تخم‌گذاری می‌کند که هر تخم به تنه يک مو می‌چسبد. انتقال آن عموماً از طريق تماس و لباس زير و ملحفه و نزديکی بدن خصوصاً تماس جنسی است. شپشهای عانه از مسری‌ترين بيماريهای مقاربتی شناخته شده هستند و خطر اکتساب عفونت با آن پس از يک تماس حدود 90% است.

شکايت اصلی بيمار آلوده به اين انگل خارش است. بيماران ممکن است حرکت شپش بر روی موهای ناحيه عانه را گزارش کنند. شپش معمولاً در ناحيه عانه، ابرو و مژه‌ها يافت می‌شود. تخم آن که رشک نام دارد ممکن است در قاعده موی اين نواحی ديده شود. خاراندن اين نواحی منجر به خراش و در نتيجه احتمالاً بروز عفونت ثانويه می‌شود.

راه تشخيص:

ديدن شپش يا تخم آن در زير ميکروسکوپ راه اصلی تشخيص است.

درمان:

با تجويز پزشک صورت می‌گيرد. بايد تمام لباسهای زير و روی بيمار، بستر و محل خواب و ملافه‌های وی همگی شسته و خشک شوند که البته با استفاده از آب داغ اين عمل صورت می‌پذيرد.

تمامی افرادی که با فرد مبتلا تماس داشته‌اند بايد درمان گردند. يک سوم تا يک دوم بيماران مبتلا به شپش عانه ساير بيماريهای مقاربتی را نيز دارند.

_____________________________________________________________________

6- گال يا جرب:

حشره‌ای که اين بيماری را ايجاد می‌کند می‌تواند تمام عمر خود را در بدن انسان بگذراند. حشره ماده بالغ بر حفر کانالهای پوستی سطحی برای تمام عمر خود (تقريباً 30 روز) در آنجا باقی مانده و سريعاً شروع به تخمگذاری می‌نمايد به طوری که هر روز 2 الی 3 تخم می‌گذارد. اين تخمها در طی 10 روز به يک حشره بالغ تبديل می‌گردند. کمتر از 10% تخمها به بلوغ می‌رسند.

علائم بيماری:

علامت اوليه و مهم آن خارش در محل کانالها است که به علت حساسيت پوست نسبت به اين حشره و تخم آنها ايجاد می‌شود که خصوصاً اين خارش هنگام خواب به حداکثر خود می‌رسد. در اثر خاراندن خراشهای پوستی ايجاد می‌گردد. که می‌تواند منجر به عفونتهای موضعی و پوستی و بعضاً ورود عوامل عفونی از اين طريق به داخل خون گردد. اين تونلها بيشتر در بين انگشتان، مچ دست، چين زير بغل، سينه خانمها، آلت تناسلی مردن و قسمت تحتانی باسن ايجاد شده و بدنبالشان علائم فوق‌الذکر پديد می‌آيند.

راه انتقال:

تماسهای پوستی بخصوص تماس جنسی، هنگامی‌که عده‌ای نزديک هم می‌خوابند، لباس و ملافه آلوده و حوله افراد آلوده نيز گاهی عامل جرب را منتقل می‌کند.

تشخيص:

با تراشيدن کانالها و ديده حشره زير ميکروسکوپ يا ديدن تخم حشره در کانالهای پوستی، تشخيص داده می‌شود.

درمان:

با تجويز پزشک صورت می‌گيرد.

______________________________________________________________________________

کلامیدیا

علائم و عوارض بیماری مقاربتی کلامیدیا

زنان

معمولاً علائم می توانند در هر زمانی خود را نشان دهند ولی اغلب طی ۱ تا ۳ هفته بعد از ابتلاء به بیماری بروز می کند که عبارتند از:

مردان

• احساس سوزش در هنگام دفع ادرار

• ترشح مایعی از پنیس که ممکن است سفید یا شیری رنگ باشد.

• وجود درد و حساسیت در بیضه ها

آزمایشاتی که برای تشخیص کلامیدیا وجود دارد :

• هیچکدام از آزمایشات دردناک نیست و بسیار راحت و آسان قابل انجام است.

• جهت معاینه دستگاه تناسلی از تکه پنبه یا ابر برای نمونه برداری استفاده می گردد.

• نمونه ادرار

معمولاً یک هفته پس از ارسال نمونه ها به آزمایشگاه جواب حاضر می گردد.