نقش هورمونها در هدایت عشق
در شروع رابطه عاشقانه هورمون دوپامين ( Dopamine ) در مغز فرد ترشح مي گردد. دوپامين باعث مي شود فرد، مهربان تر، نرم تر ، شيرين تر و با احساس تر شود.
به خاطر دوپامين است كه اسمان آبي تر و محيط زيبا تر مي شود. حالات رواني و هيجاني فرد هم تغيير مي يابند. فرد هيجان زده و شاد مي شود.
در همين مدت هورمون تستسترون ( Testosterone ) ترشح مي شود و باعث افزايش ميل جنسي خواهد شد. اگر چه تستسترون باعث توليد احساس خشونت هم مي گردد. يكي از عوامل خشونت هاي كلامي و فيزيكي در دوره عاشقي به همين علت است.
بعد از اين مرحله هورمون نورپينفرين ( Norepinephrine ) ترشح پيدا مي كند . اين هورمون بسيار محرك است و باعث مي گردد فرد بي قراري را تجربه كند. بي خوابي و عدم تمركز و ... مي گردد به طوري كه گاهي قيافه معشوق را هم نمي تواند به ياد نمي آورد.
همزمان هورمون فنيل اتيل آمين ( PEA ) ترشح پيدا خواهد كرد. اين هور مون باعث توليد رضايت و شيريني در شخص مي شود و به همين دليل فرد به دنبال معشوق خواهد بود.
اين هورمون حتي باعث احساس گيجي ، از دست دادن اشتها و عدم ميل به غذا هم خواهد شد.
اگر در اين دوره سطح هورمون ( PEA ) به مرور كاهش يابد فرد دچار افسردگي خواهد شد.
در تمامي مراحل سيستم پاداش مغزي كه شامل اعصاب و گردش خون است، شروع به عمل مي كند و پيام هايي به پوست، جهاز هاضمه و آلات تناسلي ارسال خواهد نمود.
اگر همچنان محرك بيروني يعني معشوق وجود داشته باشد سيستم پاداش مغزي باعث مي گردد فرد هر لحظه به دنبال معشوق باشد و زمان هايي كه معشوق در دسترس نيست با ياد اوري خاطرات، ديدن عكس ها و پيام ها آن احساس را تجربه كند. در برخي موارد فرد به دليل سيستم پاداش مغزي معشوق را نمي خواهد بلكه فقط احساس عاشقي را مي خواهد. يعني معشوق مهم نيست و لذت از احساس عاشقي مهم است
