عرضم به حضور شما خواهر گرامی، قبل از هراقدامی( عاقلانه ترش هم اینه که حتی قبل از اینکه کاری کنید که متوجه شن شما از قضیه خبر دارید ) بهتره که دنبال دلیلش بگردید. موشکافی کنید که ممکنه این کارا چه دلیلی داشته باشه. ما ایرانی ها یاد گرفتیم همیشه تو هرچیزی سریع قضاوت کنیمو تو عصبانیت تصمیم بگیریم. توی دنیا، رابطه ی علت و معلول وجود داره. یعنی حتی اگه الان تو گرمای تابستون یهویی تگرگ بیاد، بدون شک دلیل داره. هرچیزی و هرکاری از هر شخصی، مطمئنا دلیل داره. اگه کوتاهی از جانب شما بوده، خودتونو اصلاح کنید و اون دلایل رو از بین ببرید مشکل به امید خدا حله. اگه از جانب یشون بوده، چندبار بهشون فرصت بدید و نصیحت و مشاوره. اگه این مراحلم جواب نداد اونوقت میتونید تصمیم بگیرید. روی هم رفته کار شما ستودنی بوده که بین شرایط بد و بدتر، بد رو انتخاب کردید. طلاق گرفتن واسه یه خانم توی جامعه ما خیلی ضربه سنگینیه. درود برشما که صبر پیشه کردید.
درضمن اینم بگم، مردها روحیاتشون طوریه که وقتی طرفشون همش باهاش بحث کنه، گیر بده، و به اصطلاح بره رو اعصاب، فرقشون با خانما اینه که نه تهدیدی میکنن، نه وعده ای میدن نه چیزی، دور میشنو از یه طرف به یکی دیگه نزدیک میشن. این جدای از حس تنوع طلبیشون هست. قبول دارم تو این زمونه خیلی سخته یه مرد رو حفظ کردن. ولی خوب ذاتشون هست و امروزه هم با انواع مختلف منابع تحریک کننده بیرونی ( اینستاگرام، تلگرام و ...) این حس تو مردا تقویت میشه. پس جورش رو خود خانم باید بکشه که انقد هنرمندانه ( باسیاست و اخلاق خوب ) جذبه ای واسه همسرش ایجاد کنه که طرف این رو تو هیچ خانم دیگه ای نبینه. به نظرم کننرل شدید، گیر دادن، چک کردن و غیره مثل اینه که به یه درخت اب ندیم از ریشه خشک بشه ولی همش بیایم با شاخ و برگش برسیم.
من خودم یه پسر مجردم ولی خوب خیلی ناراحت میشم که جامعه اینطور شده و به کرات ازین اتفاقات میبینمو میشنوم.
پیروز باشید.