چطور بفهمیم رابطه درستی با همسر داریم
7 معیار وجود دارد که نشان می‌دهد تلاش‌های زن‌و‌شوهر برای داشتن یک زندگی‌مشترک موفق در مسیر درستی قرار دارد
به طور حتم وجود رابطه‌ای سالم بین زن‌و‌شوهر، نقش تعیین کننده‌ای در بقای زندگی مشترک آن ها خواهد داشت. با پیچیده‌تر شدن جوامع و افزایش مشکلات زندگی، شکل دادن و حفاظت از یک رابطه زناشویی سالم، نقش برجسته‌تری پیدا می‌کند. احتمال خوشبختی در زندگی‌مشترک تابعی از عوامل مختلف از جمله فرهنگ و تربیت خانوادگی هر یک از زوج ها، میزان صمیمیت و علاقه‌مندی‌شان به یکدیگر، قدرت هر یک از زوج ها، میزان انعطاف‌پذیری و قاطعیت، تعهد، سلامت جسمی-روحی-روانی، شناخت ویژگی‌های خود و دیگری، آموزه‌ها، مهارت‌های یاد گرفته شده و ... است؛
همچنین نقش استرس و مسائل محیطی را نباید در این زمینه نادیده گرفت. شکست خوردن در زندگی‌مشترک به خاطر صمیمیت منحصر به فردی که دارد، می‌تواند باعث شدیدترین آسیب‌ها شود و التیام برخی از آن‌ها، زمان و منابع روانی زیادی را می‌طلبد. البته از طرفی این امتیاز را هم دارد که چنان چه با هوشیاری و صبوری و شوق به آموختن همراه باشد، به رشد شخصی و اجتماعی زن و شوهر کمک شایانی کند. با توجه به موارد مطرح شده، چگونه دریابیم که تلاش‌های ما در راستای مثبت عمل کرده و رابطه زناشویی ما خوب است؟ به عبارتی یک رابطه پایدار چه ویژگی‌هایی دارد؟
بیشتر بخوانید:
چطور رابطه خوبی با همسر داشته باشیم
خلاق باشید| زندگی‌مشترک در صورتی استحکام دارد که زوج ها در عین قابل پیش‌بینی بودن برای هم، دارای خلاقیت و انعطاف‌پذیری هم باشند. به عبارتی رابطه هم دارای ثبات باشد هم دارای رشد و بتوان بین این دو تعادل برقرار کرد.
همه جانبه فکر کنید| یک رابطه در عین اینکه نیاز است در زمان حال نگهداری شود و درباره آن نگرش به روزی داشت، از آن چه در گذشته بوده و نیز برنامه‌ریزی و هدف گذاری آینده جدا نیست. رابطه‌ای که توازن توجه بین این سه زمان در آن به هم بخورد یا بر یکی از این‌ها متمرکز شود، احتمالا به بن‌بست خواهد رسید. به طور مثال توجه به فرهنگ خانوادگی هر یک از زوج ها در شکل‌گیری رفتار کنونی آن‌ها، تمرکز بر سازگاری حداکثری با شرایط کنونی و تلاش برای تغییر و رشد در آینده در راستای منافع همسر، یکی از موارد حائز اهمیت در این زمینه است.
توانایی حل مسئله داشته باشید| یک رابطه حقیقی بدون جروبحث و ایجاد چالش‌هایی بین زوج ها نیست. به دلیل ویژگی‌های شخصیتی انسان به عنوان واحدی پویا، داشتن رابطه‌ای بدون چالش، دست کم نشان دهنده مهم نبودن این رابطه برای یکی از آن‌هاست. حتی یک رابطه بی‌روح و پر تکرار نیز در بطن خود فراز و نشیب‌هایی دارد. این به آن معنی نیست که هرچه درگیری یک زن و شوهر در زندگی مشترک بیشتر باشد، رابطه سالم است؛ بلکه آن چه در نهایت باید از چالش‌ها عاید رابطه زناشویی سالم شود، در سایه نگرش حل مسئله و توانایی پیشبرد هر دو زوج حاصل می‌شود.
احترام به هویت فردی| یک رابطه سالم بین زن‌و‌شوهر نیازمند آن است که هریک از زوج ها، ضمن حفظ هویت فردی خود به طور جداگانه، برای نگهداری یک رابطه مطلوب زناشویی، فردیت خود را در زمان‌هایی کنار بگذارد و برای نیازهای طرف مقابل ارزش و اهمیت قائل شود. به طور مثال در یک بحث، دوطرف گاهی لازم است در صورت نیاز برای نیل به همبستگی و تفاهم، امتیازهایی نیز به طرف مقابل خود بدهند؛ ملزم بر آن‌که این کار تبدیل به عادت نشود. هر دو طرف رابطه نیازمند حمایت یکدیگرند و احترام به حساسیت‌های معقول و مشروع دو طرف، تا حد امکان بر همواری و دلنشین شدن رابطه می‌افزاید. شایان ذکر است که در یک رابطه زناشویی ثمربخش و رشدیافته، هدف والاتری از اثبات حقانیت موضع شخصی مد نظر بوده و رسیدن به تفاهم ارجح بر اصرار بر توافق است.
بیشتر بخوانید:
اصول رسیدن به آرامش در زندگی زناشویی
شفافیت و مشارکت| در یک رابطه رضایت‌بخش، افراد چه برون گرا و چه درون گرا باشند، مشتاق به صحبت و بیان تجربیات و آموزه‌های خود هستند و هدف مشارکت است. پنهان‌کاری و محاسبات منفعت طلبانه‌ای که در راستای اهداف مشترک زوج ها نباشد، بر گرفتاری‌های آن‌ها می‌افزاید. تعیین مرز خانواده| تعیین مرزهایی در رابطه زناشویی از اصول اساسی حفظ یک رابطه پایدار است. این مرزها قراردادهایی هستند که بسته به فرهنگ، آموخته‌ها و رشد یافتگی زوج ها برای دوام، یکپارچگی و پرهیز از آسیب‌پذیری یک رابطه حقیقی، بین زن و شوهر وضع می‌شوند و هدف آن‌ها تفکیک خاص این رابطه از دیگران است. بعضی از این مرزها قابلیت انعطاف بیشتر و بعضی نفوذپذیری کمتری دارند؛ در هر حال هدف اصلی صیانت از رابطه است.
چشم پوشی| همان‌گونه که صداقت به صورت کلی برای پایداری یک زندگی‌مشترک، لازم است اما اصرار بیش از حد به راست گویی در تمام موارد به خصوص زمانی‌که یک شخص در زندگی گذشته خود عادت به راست گویی نداشته است، مشکل ساز خواهد بود. در یک رابطه زناشویی سالم اصل بر صداقت و صراحت است و چنان چه هر کدام از دو طرف مشکلات رفتاری و روان شناختی دارند، ضروری است به مشاوران متخصص و متعهد مراجعه کنند. با وجود این، در یک رابطه زناشویی به خاطر اصل پایداری، می‌توان از بعضی موارد و خطاها چشم‌پوشی کرد و در پی مقصر نبود.
نویسنده : ژینوس ملک‌سعیدی | کارشناس‌ارشد مشاوره‌خانواده
